Tongrube Willershausen

Op de plaats van de Willershausen kleiput, voor de ijstijd, ongeveer 3 miljoen jaar geleden, was er een klein, diep meer. Een stroom stroomde in het meer. De bodem van het meer daalde regelmatig dieper, omdat in het ondergrondse zout van de vorming Zechstein door grondwater (subrosion) werd opgelost.

In het meer bekken sedimenten werden afgezet: voor de steile oever kei, in het ondiepe water zand, op de diepere bekken vloer fijn slib met duidelijke jaarlijkse stratificatie. De hellingen onder water waren zo steil dat de afzettingen eraf konden glijden. In dit meer leefde naast algen en hogere waterplanten een rijke natuur: verschillende soorten vissen, waterschildpadden, reuzensalamanders, kikkers, krabben, slakken en waterinsecten. Vanuit de omgeving werden bladeren en vruchten van vele boomsoorten en kruiden ingeblazen en doordrenkt, maar ook muizen, muggen, sprinkhanen, krekels, bijen, libellen en vogelveren. Zelfs grote zoogdieren werden ingebed: een bosolifant, een tapir en een hert.

Het water van het meer was gelaagd het hele jaar door. Het slib van de zeebodem werd zo gesloten door de zuurstof van de lucht. De diepe zeebodem was vijandig tegenover het leven. Hier werd zwart slib gevormd, waarin alle lijken en organische resten onafgebroken bewaard werden gebleven. Al zo’n 300 jaar kwam zoutrijk grondwater in het meer terecht. Gedurende deze tijd werd het sediment gecementeerd in een hard gesteente door calcium- magnesiumcarbonaat (calciet en dolomiet). Zo ontstond de beroemde fossiele laag Van Willershausen, waaruit meer dan 50.000 fossielen van 500 soorten werden teruggevonden.

De fossielen staan bekend om hun unieke behoud. Bladeren worden bewaard met alle cellen, muizen met huid en haar, een kikker, zelfs met paaikoorden. In de klei worden de organische verbindingen uit het voorheen levende weefsel nog steeds bewaard. De unieke volledige verbinding van de bekkenbodem, de uitstekend bewaarde fossielen en meer dan 50 jaar onderzoekswerk, vooral door professor Dr. Hermann Schmidt en Dr. Adolf Straus, maken Willershausen tot een plaats van wereldfaam. Het milieu en het klimaat voor de ijstijd kunnen in detail worden gereconstrueerd.

De richtingen zien: Tongrube Willershausen